Bir velimiz diyor ki; "Bir çocuk için en büyük hediye annesi ve babasıdır. Annesini ya da babasını kaybetmiş bir çocuk içinse en büyük hediye Darüşşafaka’dır." Çünkü Darüşşafaka 1863’ten beri annesi ya da babası hayatta olmayan, maddi durumu yetersiz, yetenekli çocuklarımıza eğitimle yeni bir yaşam armağan ediyor. Hayırseverlerin bağışlarını 154 yıldır çocuklarımız için nitelikli eğitim olanağına dönüştüren ve onlara şefkatli bir yuva olan Darüşşafaka'nın dokunduğu yaşamları nasıl değiştirdiğine ortak olmak ister misiniz?
Ecem Sekban (DŞ'2016)
"Düşünüyorum, acaba Darüşşafaka Sınavı'na girmeseydim hayatımda ne gibi farklılıklar olacaktı? Müziğin ruhumu beslemesine bu denli izin vermeyecektim belki... Değil keman, herhangi bir enstrümanı çalamayacaktım belki... Hayalini kurduğum başarıları elde edemeyecektim belki... 2016 yılında Darüşşafaka’dan mezun olup Boğaziçi Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü'nü kazandım. Mezun olup hayata atılmış olmama rağmen Darüşşafaka'nın üzerimdeki burs desteği hala devam ediyor. Gelecekte eğitimimi yurt dışında tamamladıktan sonra Türkiye’de bir üniversitede akademisyen olmak istiyorum..."
Asena Gencel McKeown (DŞ'1991)
"İyi bir gelecek, bir meslek, üniversite umutlarıyla, annemin diktiği pazen pijamalar, elmalı sabunlar, Sümerbank’tan alınmış valizle bir ağustos günü Daçka’ya geldim. Hazırlık sınıfının çoğunu ağlayarak geçirdim, yatakhaneden Fatih’in evlerine bakıp, her gece nasıl da evimin sıcaklığını, annemi özlerdim. Sonra öğrenmenin heyecanı, kendilerini bizlere adamış öğretmenler ve can arkadaşlarla her şey birden değişti, okul değil, Darüşşafaka yuva oldu. Lise 2’de girdiğim Pearson Kolej sınavını kazandım ve Darüşşafaka uçak biletimi alıp, cebime okulun gerekli dediği harçlığı bile koyup beni Kanada’ya gönderdi. Orada anladım ki eğitim temelim çok kuvvetliymiş, iki sene sonra kendimi Lafayatte Kolej’de elektronik mühendisliği sonra da Stanford Üniversitesi’nde elektronik mastırı yaparken buldum. Sonra senelerce Cisco Systems şirketinde önce mühendis sonra da yönetici olarak çalıştım. Şimdi de Silikon Vadisi'nde çalışıyorum."
İhsan Devrim (DŞ'1936)
2010 yılında kaybettiğimiz Türk tiyatrosunun ve sinemasının emektar sanatçılarından ve pek çoğumuzun hafızalarına 90’lı yıllarda milyonları televizyon başına kilitleyen “Süper Baba” adlı televizyon dizisinin Sürmeneli Yakup dedesi olarak kazınan İhsan Devrim, Darüşşafaka'yla değişen yaşamını şöyle ifade etmişti: “İlkokulu Üsküdar'da okudum. Üsküdar, Paşa Kapısı’nda sultani yani orta ve lise adını alan okul da vardı. Ancak babam yok, ölmüş. Annem bekâr çamaşırı dikiyor. Öyle geçiniyoruz. Sultani mektebine nasıl gideceğiz? Oranın kitaplarına, defterlerine paramız yetecek gibi değil. O dönem çocuklar için ayakkabı tamirciliği ile bakkal çıraklığı makbul işler. Benim de bunlardan birinde çalışmam gerekiyordu. Babacan bir komşumuz, ‘Oğlum sana yazık oluyor, sen niye Darüşşafaka’nın imtihanına girmiyorsun?’ diye sordu. ‘Darüşşafaka ne?’ dedim. Darüşşafaka’yı bana anlattı. 'Şimdi Darüşşafaka’nın imtihanı var. Girmek istersen, ben seni götürürüm’ dedi. 1926’da Darüşşafaka’nın imtihanına girdim ve kazandım. Bu sayede hayatım değişti, sokak çocuğu olmak yerine, okumuş insan oldum.”
Kerime Matur (DŞ'2010)
“Darüşşafaka’ya gelmeseydim kesinlikle okuyamazdım. Yaşamım ülkemizdeki birçok okuyamamış kızın yaşamına benzerdi. Darüşşafaka bana bütün düşünceleri, yaklaşımları sorgulama şansı verdi; hayata daha geniş bakmamı, tabuları yıkmamı sağladı. Bu ülkede bütün kız çocuklarının, bütün çocukların dogmalardan uzak, bilimsel, özgür bir ortamda eğitim görmesini istiyorum. Bütün okulların Darüşşafaka gibi olmasını istiyorum. Dünyayı tanımak istiyorum. Eğer size ‘Bir insanın yaşamı, eğitimle ne kadar değişebilir ki?’ derlerse siz de ‘Kerime Matur’unki kadar’ diyebilirsiniz.”
Prof. Dr. Necmettin Kutlu (DŞ'1975)
"Ben altı çocuklu bir ailenin en küçük çocuğuyum. 1955 Sancak, Yeni Pazar doğumluyum. Ailem, tüm varlığını Sancak’ta bırakarak, 1957’de İstanbul’a geliyor. Babam, Topkapı’daki bir plastik fabrikasında çalışmaya başlıyor. Fakat Sancak’taki varlıklı günlerden sonra böyle sıkıntılı bir döneme girince bir hayli üzülüyor, çok rahatsızlanıyor. Ben, yedi yaşındayken babamı kaybettik. Annem Türkçe dahi bilmiyordu, bir ilaç fabrikasında iş buldu. Büyük ablam çok erken evlendi, büyük ağabeyim askerdeydi. Diğer ablam ve küçük ağabeyim çalışmaya başladı. Bizim ailede bir tek ben okudum. Çünkü okumalarına imkân yoktu. Ben de okuyamayacaktım, Darüşşafaka olmasaydı."
Bu bayram siz de Darüşşafaka’ya bağış yapın, eğitimle değişen yaşam hikâyelerimizi çoğaltalım!
Şimdi bağış yapmak için tıklayınız
Diğer bağış kanalları:
- BANKALAR (HAVALE-EFT):
TL, ABD Doları ve Euro hesap bilgilerimize ulaşmak için tıklayınız - BANKALAR (Telefon, İnternet Bankacılığı "bağış" menüleri ve ATM’ler)
