1950 Kuşağı'nın önemli öykücülerinden 76 yaşındaki Orhan Duru, bir süredir tedavi gördüğü Surp Agop Hastanesi'nde 25 Ocak 2009 tarihinde yaşama veda etti. Duru’nun cenazesi, 27 Ocak 2009 Salı günü Teşvikiye Camisi’nde kılınan öğle namazından sonra Aşiyan Mezarlığı’nda toprağa verildi.
1998 yılında merhum Erdal Öz’ün (solda) “Sular ne Güzelse” öykü kitabıyla Orhan Duru'nun (sağda) “Fırtına” adlı eseri Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazanmışı.
Orhan Duru, aynı zamanda Türkiye'nin usta gazetecilerinden biriydi. Gazeteciliğe Ulus'ta başlayan Duru, ardından Cumhuriyet, Milliyet, Güneş ve Hürriyet gazetelerinde parlamento muhabirliğinden yazı işleri müdürlüğüne kadar çeşitli görevlerde bulunmuş, son olarak da özel bir televizyon kanalında haber müdürü olarak görev yapmıştı.
1933'te İstanbul'da doğan Duru, Ankara Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi'nden mezun olduktan sonra, bir süre aynı fakültede asistanlık yaptı. Daha sonra gazeteciliğe yönelen, öykü ve deneme yazarlığının yanı sıra çeviri ve tiyatro uyarlamaları da bulunan Duru'nun ilk öyküsü, 1953'te Küçük Dergi'de yayımlandı. Daha sonra da öykünün peşini hiç bırakmadı. Mavi, Yeni Ufuklar gibi çeşitli dergilerdeki yazılarıyla dikkat çeken Duru, "Ağır İşçiler" öyküsüyle 1970 TRT Sanat Ödülleri Yarışması'nda Başarı Ödülü kazandı. Öykülerinde gizli bir alaycılığa ve fantastik öğelere yer veren Duru, toplu öykülerinden oluşan "Sarmal"la 1996 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü'nü aldı.
1998 yılında, Orhan Duru'nun “Fırtına” adlı eseri ile merhum Erdal Öz’ün “Sular ne Güzelse” öykü kitabı, Darüşşafaka Cemiyeti Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazanmıştı.
Merhuma Allah’tan rahmet, kederli ailesine ve Darüşşafaka camiasına başsağlığı dileriz.
